دومین روز نمایشگاه «ایران اگروفود» به عنوان روز اول هفته شلوغ‌تر و پر ازدحام‌تر از روز گشایش که روزی تعطیل بود به چشم آمد.
شور و شعف بسیاری در سالن‌ها حاکم بود، مدیران صنایع غذایی بسیاری از اقصی نقاط کشور در سالن‌ها حضور داشتند و حتی حضور چهره‌های هرچند کم شمار خارجی حال و هوای خاصی را به‌ بیست‌و نهمین دوره نمایشگاه ایران اگروفود بخشیده بود.
اگرچه برای مشتریان قدیمی و پروپاقرص این نمایشگاه که در سال‌های نه چندان دور شاهد حضور مینی‌بوس‌های متعدد حاوی بازدیدکنندگان بین‌المللی این نمایشگاه بوده‌اند، این تعداد بازدیدکننده خارجی، انگشت‌شمار بود، اما باید پذیرفت در شرایطی که تعداد مشارکت‌کنندگان بین‌المللی بسیاری از نمایشگاه‌های تخصصی کشور به زحمت دورقمی می‌شود، «ایران اگروفود» را به رغم همه کاستی‌ها باید یکی از بین‌المللی‌ترین نمایشگاه‌های برگزار شده در کشور بنامیم.

البته ناگفته نماند کماکان صادراتی نبودن این نمایشگاه یکی از ضعف‌های بنیادین آوردگاهی به‌شمار می‌رود که در ۲۹ سالگی قاعدتاً باید به پختگی رسیده باشد، اما به طور حتم نمی‌توان این ضعف را به‌پای برگزار کنندگان «ایران اگروفود» نوشت، چرا که پازل صادراتی یک نمایشگاه تنها زمانی شکل می‌گیرد که همه ارگان‌های درگیر با یک نقشه راه مشخص و با برنامه وارد عمل شوند.
نمی‌شود انتظار حضور پرشمار تجار و بازرگانان خارجی در یک کشور را داشت، اما رایزن‌های اقتصادی سفارتخانه کشورهای هدف در امر معرفی نمایشگاه و تسهیل شرایط ورود بازرگانان خارجی همکاری لازم را نداشته باشند.
نمی‌توان به مثابه همه نمایشگاه‌‌های معتبر دنیا انتظار یک نمایشگاه استاندارد بین‌المللی را از «ایران اگروفود» داشته باشیم، اما شهرداری، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، هتل‌ها، پروازهای هواپیمایی هماهنگی لازم باهم را نداشته باشند.
خلاصه این‌که قبول «ایران اگروفود» مطابق بزرگی و جایگاهش صادراتی نیست و به‌همین دلیل همیشه تنی چند از برندهای صاحب‌نام صادراتی صنایع غذایی که در زمره سینه چاکان گلفود، آنوگا، سیال و… در این نمایشگاه غیبت دارند، اما بپذیریم که کمترین نقش در بروز این نقیصه برعهده مجری نمایشگاه است و صدالبته تحریم‌های بین‌المللی را هم باید در میان دلایل قرار دهیم.