صنعت غذا: چندین سال است که برنامه‌ریزان و متولیان امر در اقتصاد کشور بر طبل حمایت از تولید ملی می‌کوبند اما متاسفانه به دلایل مختلف همواره مشکلات متعدد گریبان تولید داخلی را گرفته است‌.

برای مثال اصرار ایران برای تولید خودروی ملی سبب شد تا سرمایه‌گذاری‌های بسیاری برای تولید خودرو در کشور صورت گیرد، اما متأسفانه در ادامه به سبب رانت‌های موجود‌، ایرانی‌ها به یکباره به استفاده از خودرو‌های وارداتی روی آوردند و از طرف دیگر ما از بازار‌سازی بر روی محصولاتی مانند زیره و زعفران که اولین تولید کننده در جهان هستیم مغفول بمانیم. ‌در همین رابطه بی‌مناسبت ندیدیم تا گفت‌و‌گویی با مهندس میلادطاهری‌، مدیر عامل شرکت بازرگانی « نگین ایمان آزما» داشته باشیم که در ادامه ماحصل آن را می‌خوانیم‌:

در حال حاضر عمده ترین مشکلات وارد کنندگان صنایع غذایی چیست؟

به‌دلیل تحریم‌های ظالمانه از سوی آمریکا و به تبع آن قطع ارتباط و یا کاهش شدید سطح همکاری از سوی شرکت‌های تولید کننده خارجی مواد اولیه صنعت غذا و عدم تمایل آنها به انجام معاملات نقدی و یا هر نوع دیگر، قیمت مواد و تجهیزات از نوسانات بیشتری برخوردار است که این موضوع، سودآوری صنایع داخلی را با تردید بیشتری مواجه کرده است.علاوه بر تحریم‌های خارجی که خود موانع سختی برای فعالین اقتصادی ایجاد نموده است، از دیگر سو فعالان عرصه تولید و تجارت با تحریم‌های داخلی نیز دست به گریبان اند. در حال حاضر نحوه تخصیص ارز به واردات مواد اولیه، عدم تمایل عدم تمایل شرکت‌های خارجی به هرگونه ارتباط مالی با سفارتخانه‌های جمهوری اسلامی ایران و موضوعاتی از این دست از دغدغه‌های اصلی فعالین اقتصادی به‌ویژه صنعت غذا است. از آنجا که تولید در اقتصاد ایران به شدت به واردات کالاهای سرمایه‌ای، واسطه‌ای و مواد اولیه وابسته است و باید اذعان کرد ادامه چنین شرایطی، افزایش هزینه‌های تولید، رکود و تعطیلی صنایع را در پی خواهد داشت. مسأله اصلی دیگر خود تحریمی‌هایی است که به واسطه تصمیم‌های خلق‌الساعه گریبانگیر فعالان صنعت غذا می‌شود.

ممکن است در این رابطه بیشتر توضیح دهید؟

موازی کاری‌های سازمان غذا و دارو و گمرک سبب شده تا تجار ایرانی در سال‌های اخیر با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم کنند برای مثال مجوز واردات با تمامی تاییدیه‌ها از سوی سازمان غذا و دارو صادر شده و ثبت سفارش نیز صورت گرفته است با وجود همه مشکلات در ررابطه با واسپاری ارزی وقتی محصولی وارد گمرک ایران میشود به دلیل بی اطلاعی کارشناسان مربوطه محصول در گمرک ترخیص نمی‌شود و این امر سبب می‌شود تا ضرر بسیاری شامل حال وارد کننده شود.همین امر نیز در زمینه واردات دارو که نگهداری آن از حساسیت بالایی برخوردار است صدق می‌کن و در این میان صدای واردکننده به هیچ کجا نمی‌رسد و ضررهای آن نیز جبران نمی‌شود.تصمیم‌گیری‌های غلط مدیران که در حوزه بازرگانی و بانک مرکزی در این مدت گرفته شده، کشور را دچار نوعی خود تحریمی کرده است و در نتیجه ما در حوزه تأمین مواد اولیه صنعت غذا دچار مشکل شده‌ایم.
اگر یک سری از این مواد وارد ایران نشود خیلی از محصولات تولید نمی‌شوند. چند ماه پیش مقداری مواد اولیه را خریداری کردیم ولی به دلیل تصمیمات خلق‌الساعه و لحظه‌ای در مسائل مربوط به واردات و ارز، امکان دستیابی را برای ما غیر ممکن کرده است. امروز اعلام ‌می‌کنند که یک کالایی در گروه یک است فردا به گروه دو می‌رود و پس فردا در گروه ۳ قرار می‌گیرد. این پیچیدگی بسیار سنگینی برای صنعت به‌وجود آورده است. کما اینکه بسیاری از واحدهای تولیدی، بخشی از تولیداتشان به شدت دچار بحران شده‌ است.

به مسأله تحریم‌ها اشاره داشتید این مسایل تا چه میزان بر فعالیت‌های صنعت غذا تأثیر گذار است؟

بنده همواره اعتقاد دارم واردات موتور محرک اقتصاد کشور است و سبب می‌شود تا نوآوری در صنعت غذای ایران و سایر صنایع شدت بگیرد و همچنین شاهد انتقال تکنولوژی و بومی کردن محصول باشیم و اما لزوماً هم نباید هر محصول بی کیفیتی را وارد کشور کرد باید در تولید محصولاتی که در آن مزیت نسبی داریم تلاش کرده و کیفیت تولید را با استاندارهای جهانی تطبیق دهیم، اما در تولید برخی محصولات که کشور تکنولوژی تولید آن را ندارد تلاش برای رسیدن به تولید ملی کمی دور از انتظار است تحریم‌ها سبب می‌شود تا اتکا به تولید داخلی بالا برورد و وابستگی اقتصاد ایران به اقتصاد تک محصولی یعنی نفت کمتر شود.
سال‌های سال است که نفت و صادرات آن در همه زمینه‌ها برای اقتصاد کشور تصمیم‌گیری کرده است و سبب شده تا سایر صنایع و پتانسیل‌های آنان نادیده گرفته شود. چندین سال است که ایران بر روی خودکفایی گندم تمرکز کرده است و خوشبختانه نزدیک به سه سال است که هیچ گونه گندمی به کشور وارد نشده است همین امر سبب می‌شود تا کیفیت تولید نیز روزبه‌روز در کشور افزایش یابد.
به شخصه اعتقاد دارم باید زیر‌ساخت‌های لازم را برای مقابله با تحریم‌ها که طی چند سال گذشته شدت آن بیشتر شده است تقویت کنیم.

به نظر شما پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی تا چه میزان بر واردات و صادرات صنعت غذای ایران تأثیر‌گذار است؟

مشکل اصلی و کلیدی اقتصاد ایران بوروکراسی‌های اداری و صدور بخش نامه‌های متعدد است که هر سازمانی در لحظه بخشنامه سازمان دیگر را لغو یا مغایر با آن عمل می‌کند این امر سبب می‌شود تا قدرت برنامه‌ریزی از صاحبان صنایع گرفته شود و عملاً دست و پای تجار را برای گسترش و یا حفظ بازار‌های بین‌المللی محدود می‌کند. مشکلات ایران جهت پیوستن به سازمان تجارت جهانی به دو بخش داخلی و خارجی تقسیم میشود. بغیر از مشکلات، معضلات و نابسامانی‌های فعلی حاکم بر اقتصاد ایران، برخی از قوانین داخلی نیز با مقررات WTO همخوانی ندارند.