مهندس محمدرضا جمشیدی

در طول روزها و هفته‌های گذشته شاهد هجمه‌ای جدید به صنعت غذا بودیم، هجمه‌ای که این‌بار درصدد بود تا با حربه قرص‌گذاری در کیک‌های چند برند مطرح، در چند استان کشور و با تشویش اذهان عمومی و ایجاد ناامنی ضربه دیگری بر پیکره تنومند صنعت غذا وارد کند.
البته نوع هجمه اخیر با هجمه‌های گذشته دارای ماهیت متفاوتی بود، چرا که اگر در گذشته صحبت‌های وزیر بهداشت و درمان وقت باعث لطمه به دو صنعت لبنیات و روغن‌نباتی شد و یا نوع خاص اطلاع‌رسانی درخصوص صنعت آبلیمو و صنعت فرآورده‌های گوشتی در ادوار مختلف به این صنایع لطمه می‌زد، این‌بار یک دستکاری مجرمانه و با نیت خاص باعث آسیب به صنایع غذایی به ویژه صنعت شیرینی و شکلات شد.
فارغ از این ادله که اصولاً بارگذاری قرص در پروسه تولید کیک توسط تولیدکننده امری محال و غیرممکن است، نکته حایز اهمیت این است که چرا بستر ظهور چنین توطئه‌هایی در کشور تا به این حد مهیاست و چرا دامنه چنین رفتارهای تخریب‌گرایانه‌ای به سرعت تا این حد در کشور گسترده می‌شود؟!
چرا دستگاه‌‌های نظارتی تا این حد دیرهنگام وارد عمل می‌شوند و سرانجام این‌که به چه دلیل شرکت‌ها و تشکل‌های صنایع غذایی تا این حد در مواجهه با چنین فضایی منفعلانه و خنثی عمل می‌کنند؟!
در این‌که حساسیت جامعه به مقوله سلامت مواد غذایی بالا باشد هیچ شبهه‌ای وجود ندارد و حتی این‌که به دلیل ماهیت مواد غذایی هر فردی از هر قشر جامعه و هر سطح سواد به خود اجازه دهد بدون دانش فنی و علمی به اظهارنظر بپردازد و از همه ناگوارتر در شبکه‌های مجازی به سرعت گسترده شود، بی‌آنکه بتوان پرقدرت مقابل این جریان ایستادگی کرد موضوعی است که باید به‌صورت ریشه‌ای به آن پرداخت.
بدیهی است هیچ تفکر عاقلی به خود اجازه نمی‌دهد قبول کند، مجموعه تولیدی که با سرمایه‌گذاری میلیاردها تومان برای خود اعتباری آفریده است و برای تولید هر محصول مجوزها و پروانه‌های مختلف اخذ کرده و در فرمولاسیون خود درصد کلیه مواد اولیه را مطابق با پروانه‌های بهداشتی و استانداردهای مربوطه لحاظ کرده، قطعاً نه خود رأسأ مبادرت به چنین اقدام خانمانسوزی می‌کند و نه این‌که در فضای تولیدی صنایع غذایی به این راحتی‌ها افراد خرابکار یا معاند توان ورود دارند.
اما این‌که گروهی انگشت‌شمار به خود اجازه می‌دهند که خارج از محیط کارخانه و از بازار، محصولات غذایی را تهیه و مبادرت به چنین جسارتی کنند قطعاً هدفی جز تشویش اذهان عمومی ندارند و مطمئناً به‌زودی توسط دستگاه‌های امنیتی شناسایی خواهند شد.
اما وظیفه رسانه‌ها به طور حتم پیگیری موضوع و شناسایی و تحلیل زوایای چنین اطلاع‌رسانی تخریب‌گرایانه خواهد بود تا هرازگاهی دیگر بازهم یک سخنرانی، یک مصاحبه و یا یک عمل خرابکارانه هجمه دیگری پیکر صنعت غذا را لکه‌دار نکند.